Pisanie wypracowań szkolnych jest postrzegane jako nudne zło konieczne. Tak często było, jest i będzie. Można jednak inaczej! Trudną sztukę przekazywania własnych przemyśleń, czy to na piśmie, czy w postaci ustnych opowieści, można przećwiczyć na dziecięcych fantazjach. Dziś, gdy świat zachwyca się kwadratowymi budowlami, może to być właśnie Minecraft!
Poniżej znajdziecie kilka pomysłów jak tą ciekawą grę wykorzystać do nauki pisania wypracowań w klasach 1-3. Wszystkie przećwiczone na naszych dzieciach 😉
Zagroda kurczaków w wiosce osadników
Pisanie wypracowań nie należy do ulubionych zajęć uczniów. A przynajmniej ich sporej części. Zdarzają się jednostki, którym przelewanie słów na papier przychodzi z łatwością, i nawet robią to z chęcią, ale… to właśnie są tylko jednostki. Tak przynajmniej było za moich czasów.
Jednak swoboda wypowiadania się na różne tematy to umiejętność. Warta uwagi. A czas poświęcony na jej kształcenie prawdopodobnie zaprocentuje. I to wysoko.
Jak napisać wypracowanie – nauczanie wczesnoszkolne
Niecały miesiąc temu nasz syn skończył 1. klasę. Od półrocza kilkukrotnie zmagał się już z formą kształcenia języka polskiego, jaką jest wypracowanie. Choć w nauczaniu wczesnoszkolnym to co ja nazywam wypracowaniem, określane jest jako krótka wypowiedź pisemna.
Tematem były wycieczki klasowe, które należało opisać w pięciu zdaniach. Mało? Dużo? Zdania są podzielone. Co by nie powiedzieć, czas pisania takiego wypracowania w naszym domu wahał się w okolicach godziny na jedno zdanie. Przy czym w tym czasie powstawała wersja w brudnopisie, i na czysto.
W czym leżał problem? Nie chodzi tu o to, że jeszcze byli na etapie nauki dwuznaków i zmiękczeń. Nie chodzi nawet o to, że bolała ręka od niewprawnego posługiwania się piórem. Największym problemem okazało się wymyślenie tych 5 zdań. Choć Daniel ma niesamowitą fantazję i potrafi opowiadać przez kilka godzin na temat, który go interesuje (aż do zagadania słuchacza!), pisanie na określony z góry temat okazało się zadaniem niemal niemożliwym do wykonania.
Minęło pół roku standardowej nauki, a postępy w formułowaniu tej formy wypowiedzi pisemnej były nieznaczne. Zeszliśmy z czasem do 3 godzin, przy porównywalnym (nie)skomplikowaniu wypowiedzi. Postanowiliśmy zatem zmienić nieco metodę pracy z tekstem, nastawiając się na więcej przykładów z życia wziętych. I to nie koniecznie własnego.
Wioska osadników
Krótka wypowiedź pisemna, albo opowiadanie
Krok po kroku, do celu.
Krok pierwszy – wybieramy ogólny temat do opisania
Dla nas będzie to obecny konik dzieci, czyli gra Minecraft. Jest to jednak zbyt ogólne określenie tematyki. Na dobry początek doprecyzujemy go do postaci: 'Przygoda dnia w świecie Minecraft, czyli co, gdzie i dlaczego robił Steve w swoim kwadratowym świecie”.
Nieco bardziej skomplikowane pomysły na rozprawkę mogą wyglądać tak:
- Dlaczego lubię grać w Minecraft?
- Co jest atutem gry Minecraft?
- Co najbardziej podoba mi się w grze Minecraft?
Określając długość wypracowania koniecznie trzeba dostosować się do umiejętności dziecka. Wraz z rozwojem umiejętności pisarskich objętość powstających utworów można powoli zwiększać. Byleby nie przesadzić.
My zaczynamy od 3 zdań. Na początku całkiem dowolnych, co oczywiście zaskutkowało całymi sześcioma wyrazami. Po dwa na jedno zdanie.
„Sadziłem nasiona. Zabiłem pająka. Widziałem zombie.” – wersja pierwotna.
„Sadziłem nasiona. Zabiłem pająka pierwszy raz. Pierwszy raz widziałem zombie wodnego.” – wersja 'może nieco więcej napiszesz?’
Krok drugi – wypracowanie rodzica
Jako, że i ja gram w Minecraft (aż trzy razy do tej pory), postanowiłam sama napisać opowiadanie o wyczynach mojej postaci. Choć nie jestem mistrzynią pióra, a dzieci za parę lat mnie pewnie przerosną, dziś jeszcze moje słowa robią na nich wrażenie.
Domek na kamiennej nóżce
Podróż w nieznane
Bohaterem dzisiejszej akcji jest facet w srebrnej zbroi. W zasadzie, to zbroja jest z żelaza, ale ma srebrny kolor.
Wstając tego ranka z łóżka nie miał jeszcze pomysłu na ten dzień. Mimo to, postanowił się porządnie przygotować do podróży. W końcu każda wyprawa w świecie Minecraft’a to przygoda!.
Do zbroi dobrał więc żelazny miecz, oraz łopatę, siekierę, kilof i nożyczki, także z przetopionej rudy żelaza. Do ekwipunku wrzucił dwa wiaderka: jedno na wodę do plantacji buraków założonej na dachu, a drugie na mleko, gdyby spotkał jakąś krówkę. Jeszcze coś do jedzenia, i w końcu był gotów!
Zamykając drzwi do swej podniebnej rezydencji (jeśli tak można nazwać ten niewielki domek na kamiennym wzniesieniu) postanowił skorzystać z zacumowanej przy brzegu łodzi i sprawdzić zasłyszane gdzieś wieści o niewielkiej wiosce osadników na oddalonej nieco wysepce.
Nagły, przeszywający ból. Choć był przygotowany na niebezpieczeństwa misji „Przetrwanie”, strzała posłana w jego plecy niewiadomo skąd, była dla niego zaskoczeniem. Walka wręcz z łodzi nie wchodziła w rachubę, więc naszemu bezimiennemu bohaterowi pozostała tylko salwa ucieczkowa.
Udało się. Uciekł spod gradu strzał, a pozostałą część trasy przepłynął bez większych trudności.
Informacje o wiosce okazały się prawdziwe, a sama wioska przerosła oczekiwania Steve’a. Trochę smutno nazywać go tylko bohaterem akcji, więc na razie skorzystamy z przysługującego mu imienia Steve.
Domki w wiosce nie były zbyt wielkie, ale te ogrody! Tuż przy wodzie, i na górskich tarasach! W urodzajnej ziemi rosła pszenica, marchew i buraki, a na skalistym występie znalazła dla siebie miejsce nawet dynia!
To była udana wyprawa, a powrót przed zmierzchem pozwolił donieść wszystkie zdobycze do domu. W bezpiecznym schronieniu można było jeszcze chwilę popracować przed snem, choć na dworze zapanowała już wroga ciemność. Czas ten Steve postanowił przeznaczyć na uprawę swojego ogrodu na dachu. Na stole rzemieślniczym pokroił dynię otrzymując nasiona, po czym udał się na górny poziom swego domu. Na jednym z poletek dojrzały już buraki, więc zebrał plon, a zdobyte przy okazji nasiona ponownie posadził z ziemi. Przy okazji uzupełnił też rów nawadniający przyniesioną w wiadrach wodą. Z drugiej strony poletka posadził przygotowane przed chwilą nasiona dyni, a dla szybszego ich wzrostu podsypał je mączką kostną.
Ważną sadzonką była też trzcina cukrowa. Pierwsza spotkana od chwili pojawienia się w tym świecie. Tą jednak można sadzić jedynie na piasku, więc konieczne było przygotowanie gruntu pod uprawę. Już po chwili z jasnego pyłu wyłoniły się pierwsze dwie sadzonki.
Rozejrzał się jeszcze po pozostałych dwóch poletkach. Wprawnym okiem ocenił sytuację, ale tu kłosy pszenicy nie były jeszcze wystarczająco dojrzałe by rozpocząć zbiór. Również marchew nie wychyliła swych korzeni ponad poziom gruntu.
Tej nocy nie pozostało już nic więcej do zrobienia. Zadowolony z siebie Steve udał się na zasłużony odpoczynek do swej przytulnej sypialni.
Pióra Anny Kubczak
Domek na kamiennej nóżce
Dzieci wysłuchały mojego wypracowania z lekko otwartymi buziami, choć widziały opisaną przeze mnie 15-minutową rozgrywkę.
Ogród na dachu schronienia nocną, deszczową porą
Krok trzeci – wypracowanie głosowe
Ponieważ Daniel pisze jeszcze wolno, do stworzenia kolejnego wypracowania wykorzystaliśmy dyktafon. Temat ten sam, lecz bez ograniczeń czasowych. Nic dziwnego, że powstał bardziej obszerniejszy tekst.
Dziś się narodził nowy bohater. Miał blisko siebie skrzynię. Widział przy sobie jaskinię. Myślał, że tam czeka na niego dużo potworów by go zabić, lecz okazało się, że tam są cenne materiały. Myślał, że jak będzie niszczyć łapką, dostanie wszystko co chciał, ale okazało się, że musi zdobyć bronie. Tylko zdobył żelazo. Jak chciał zdobyć złoto lub kryształy, nie udało mu się. Tylko węgiel też mógł. Innych rzeczy to mu się nie udało. Nie wydobył.
Potem sobie chodził. Zaczęła się noc, ale dzień szybko wrócił. No i zrobił sobie dom. Widział fajne bloki, które niszczył z kilofa kamiennego. Zdobył to! Udało mu się. Cieszył się, a więc zniszczył tak, no i zobaczył – to może być miejsce na dom! No i tam zaczął swój dom.
W następnej nocy sobie przypomniał, że creepery potrafią zniszczyć ściany przez trzy bloki. Yyy, cztery. No i nie podchodził do ścian, bo myślał, że tam creepery czekają, żeby wybuchnąć. A więc ani kawałka do ścian nie podszedł, tylko dom robił.
W następnej nocy zaczął sobie robić tunel. Kopalnię pod domem. Zszedł tak pod ziemię, że zobaczył, że pod jego domem jest złoto! Zaczął je zbierać, ale pomyślał:
– Lepiej może zostawić trochę złota na zapas, bo gdy użyję, a będzie mi potrzebne, to zostawię sobie na później. Bo będzie używane później. – Na razie nie potrzebuję tyle złota. No i zostawił złoto pod domem. No i od teraz ma kopalnię tajemną, bo ją zabarykadował, żeby nikt nie widział. To on tylko wie, gdzie jest jego kopalnia.
No i jeszcze nie zrobił sobie wszystkich rzeczy w domu, bo całkiem niedawno dopiero zaczął robić dom.
Koniec.
Krok czwarty – wypracowanie na miarę pióra
Kolejne wypracowania zyskują na głębi. Wraz z kolejnymi ćwiczeniami urozmaica się składnia oraz słownictwo. Poniżej znajdziecie pierwszą próbkę, stworzoną dzień po wypracowaniu głosowym.
Dziś opuściłem mój dom. Po drodze spotkałem niedźwiedzie. Gonił mnie niedźwiedź, bo chciałem zobaczyć jego rodzinę. Gdy uciekałem, zobaczyłem miasto osadników. Byłem zaskoczony, gdy zobaczyłem domy w powietrzu.
Dalsze wprawki pokażemy już po przejściu fali upałów. W tych warunkach ograniczyliśmy twórczość pisarską do minimum.
Do ćwiczeń z pisarstwa można wykorzystać każdy inny temat, bliski sercu dziecka. Ulubioną bajkę, wyprawy na plac zabaw, czy nawet przeczytaną książkę. Albo zjedzone właśnie śniadanie. Opowiadać i pisać można o wszystkim, co interesujące. O wszystkim, co zabawne.
O czym Wy piszecie ze swoimi dziećmi?
Moja córka również gra w Minecraft no i ja przez to czasem też ponieważ jej się nie chce samej. Jestem bardzo ciekawa tej metody i też ja wykorzystam Świetny artykuł i bardzo pomocny zobaczę jak w naszym przypadku się sprawdzi. Pozdrawiam
Pisać można na każdy temat 😉 Fajnie, że jeszcze komuś spodobał się pomysł. Skoro ta gra jest tak wciągająca, spokojnie można ją wykorzystać jeszcze do innych celów, niż rozrywka!